Najlepsi pomocnicy w historii Arsenalu

W historii Arsenalu nie brakowało prawdziwych artystów środka pola oraz znakomitych skrzydłowych, którzy napędzali ataki Kanonierów. Na zawsze zapisali się oni złotymi zgłoskami w dziejach klubu, który na swoim koncie notował wiele sukcesów, w tym mistrzostw Anglii czy krajowych pucharów. Kto należy do tych najlepszych? Poznaj nasze zestawienie TOP 10 pomocników Arsenalu.

Najlepsi pomocnicy wszech czasów w Arsenalu

Historia Arsenalu sięga 1886 roku. To już około 140 lat gry na najwyższym poziomie. Tak jak w przypadku większości drużyn osiągających sukcesy, tak i w przypadku The Gunners okresu triumfów przeplatały się średnimi latami. Jedno się jednak nie zmieniało. W pomocy klubu z północnego Londynu zawsze grali zawodnicy o ponadprzeciętnych umiejętnościach. To zarówno twardzi i nieustępliwi defensywni pomocnicy, jak i kreatywni playmakerzy. Wybranie tych najlepszych nie jest proste. Pokusiliśmy się o to, wybierając TOP 10 pomocników w historii Arsenalu. Pod uwagę wzięliśmy indywidualne liczby, wpływ na drużynę oraz trofea zdobywane w różnych rozgrywkach.

David Rocastle

Niezwykle ważne miejsce w pamięci i sercach kibiców Arsenalu zajmuje wychowanek David Rocastle. W pierwszej drużynie występował w latach 1984-1992. Popularny „Rocky” był jedną z największych gwiazd ligi angielskiej w swoim czasie. Występował jako ofensywny pomocnik lub skrzydłowy. Imponował szybkością gry, dryblingiem oraz techniką użytkową. Kibice uwielbiali oglądać jego popisy na boisku. Niestety w 1992 roku pożegnał się z drużyną, ponieważ dokuczały mu problemy z kolanami. Trafił do Leeds United, jednak w karierze grał jeszcze w Chelsea czy Manchesterze City. To pokazuje, jak świetnym był piłkarzem. W Arsenalu zanotował 268 meczów, w których strzelił 31 goli. W barwach Kanonierów triumfował w Pucharze Ligi Wspólnoty oraz pojedynku o Tarczę Wspólnoty. Zabrakło mu mistrzostwa kraju.

Liam Brady

Kolejnym z wychowanków jest Liam Brady. W pierwszym zespole zadebiutował w 1973 roku i grał w nim do 1980 roku. Później karierę kontynuował w czołowych drużynach Serie A, a zakończył ją w West Hamie United. Dla The Gunners zanotował 305 oficjalnych spotkań. Strzelił w nich 59 goli i miał 35 asyst. Irlandczyk występował na pozycji ofensywnego pomocnika. Należał do jednych z najlepiej wyszkolonych technicznie piłkarzy w historii Arsenalu. Swoją lewą nogą mógł wiązać krawaty. W 1979 roku otrzymał nagrodę Piłkarza Roku w Anglii. Trafił na okres, w którym Arsenal zdobywał mniej trofeów, jednak w 1979 roku w finale Pucharu Anglii wygrał z Manchesterem United, a Liam Brady był jednym z bohaterów. To jedyne trofeum zdobyte z klubem z północnego Londynu.

Patrick Vieira

W naszym zestawieniu nie mogło zabraknąć Patricka Vieiry. Ten rosły defensywny pomocnik z Francji czarował w środku pola za czasów Arsene’a Wengera. To on nadawał tempo gry i posyłał kluczowe piłki do napastników czy skrzydłowych. Należał do największych gwiazd Premier League oraz był kapitanem historycznej drużyny „Invincibles”, która w sezonie 2003/2004 zdobyła mistrzostwo kraju, nie przegrywając żadnego meczu. W pojedynkach 1 na 1 z pomocnikami rywali był prawdziwym mistrzem. Jednocześnie stał się prawdziwym uosobieniem gracza typu „box to box”, czyli harującego na całej długości bosika. Do Arsenalu Vieira trafił w 1996 roku z Milanu i grał w nim do 2005 roku. Łącznie uzbierał 405 oficjalnych meczów, co jest piątym wynikiem wśród wszystkich pomocników. Największe trofea zdobywane z The Gunners to:

3 x mistrzostwo Anglii,
4 x Puchar Anglii,
3 x Tarcza Wspólnoty.

Robert Pires

Kolejnym z legendarnych Francuzów w pomocy Arsenalu był Robert Pires. Dla The Gunners grał w latach 2000-2006, gdy przyszedł z Olympique Marsylia. Najczęściej występował jako lewy pomocnik, jednak znany był ze swoich zejść do środka pola. Imponował techniką, dobrym wyczuciem przestrzeni i znakomicie współpracował z innymi gwiazdami tego okresu, w tym Henrym, Bergkampem i Ljungbergiem. W 2002 roku został wybrany Piłkarzem Roku w Anglii, co najlepiej potwierdza to, jak ważnym zawodnikiem stał się w układance Wengera. Łącznie w Arsenalu rozegrał 284 mecze. Strzelił w nich 84 gole i zanotował 63 asysty. Pod względem liczby występów zajmuje 12. miejsce wśród wszystkich pomocników. Największe sukcesy w barwach Arsenalu to:

2 x mistrzostwo Anglii,
3 x Puchar Anglii.

Czytaj więcej:

Cesc Fabregas

Przenosimy się trochę bliżej naszych czasów. W naszym rankingu uwzględniamy także Cesca Fabregasa. Hiszpan w barwach Kanonierów grał w latach 2004-2011. Zadebiutował w wieku 17 lat i szybko stał się ważnym elementem pierwszej jedenastki. Z jego gry przez lata cieszyła się zarówno Hiszpania, jak i kibice z Londynu. Był wirtuozem środka pola. Jako ofensywny pomocnik posyłał znakomite podania do kolegów. Imponował też skutecznością, jednak w tym aspekcie jeszcze lepiej wyglądał po przenosinach do FC Barcelony. W barwach Kanonierów rozegrał 303 mecze. Strzelił w nich 57 goli i zaliczył 95 asyst. Do dziś jest pomocnikiem z największą liczbą asyst w historii klubu, co najlepiej potwierdza, jaki wpływ miał na drużynę. Trafił na okres, w którym Arsenal nie bił się o mistrzostwo. Licznik jego trofeów zatrzymał się na Pucharze Anglii i Tarczy Wspólnoty.

Gilberto Silva

W 2002 roku do Arsenalu trafił Brazylijczyk Gilberto Silva. Grał na pozycji defensywnego pomocnika i szybko stał się liderem środka pola. W północy Londynu został do 2008 roku, po czym trafił do Panathinaikosu. Przez te kilka sezonu dał się poznać jako waleczny, nieustępliwy i przede wszystkim niezawodny piłkarz. Czarował kibiców na Highbury i Emirates Stadium. Dobrze spisywał się zarówno na krajowym podwórku, jak i w europejskich pucharach. Świetnie czytał grę i był zdyscyplinowany taktycznie, dzięki czemu ofensywni gracze mieli jeszcze większą swobodę w swoich poczynaniach. Zagrał też w finale Ligi Mistrzów 2006 roku przeciwko FC Barcelonie. Niestety The Gunners przegrali. Z Arsenalem świętował takie sukcesy jak:

1 x mistrzostwo Anglii,
2 x Puchar Anglii,
2 x Tarcza Wspólnoty.

Ray Parlour

Rekordzistą pod względem liczby występów wśród pomocników Arsenalu jest Anglik Ray Parlour. Jako wychowanek z drużyną związany był przez kilkanaście lat. Do pierwszego zespołu trafił w 1991 roku i odszedł dopiero w 2004 roku. Choć często był nieco z boku, to jednak stanowił ważny element zespołu. Trenerzy cenili go za gotowość do gry i niezawodność, a ten odpłacał im skutecznością oraz solidnym wykonywaniem obowiązków taktycznych. Łącznie dla The Gunners rozegrał 465 meczów. Zdobył w nich 31 bramek i miał 29 asyst. Choć jak na pomocnika nie są to imponujące liczby, to jednak kibice zgromadzeni na stadionie cenili go za inne aspekty, w tym lojalność i walkę do końca. Lista jego sukcesów w Arsenalu to:

3 x mistrzostwo Anglii,
4 x Puchar Anglii,
3 x Tarcza Wspólnoty,
1 x Puchar Ligi Angielskiej,
1 x Puchar Zdobywców Pucharów.

polecają:

Zakład bez ryzyka

KOD: STS100| Kwota bonusu: 0,00 zł

Bonus powitalny STS. Obowiązują warunki oferty.

Paul Merson

Ważne miejsce w pomocy Arsenalu zajmował charakterystyczny Paul Merson. Anglik to wychowanek klubu i jedna z najbarwniejszych jego postaci. Występował zarówno na pozycji ofensywnego pomocnika, jak i na skrzydle. Jego rola była nie do przecenienia, choć miał zarówno wybitne występy, jak i upadki. W pierwszej drużynie był w latach 1985-1997 z małą przerwą na półroczne wypożyczenie do Brentford. W tym czasie rozegrał 423 mecze, co jest czwartym wynikiem wśród pomocników. Strzelił aż 99 goli i miał 51 asyst. W 1989 roku był jednym z bohaterów meczu z Liverpoolem, który Kanonierzy wygrali 2:0, a później zdobyli mistrzostwo Anglii. Po tym sezonie został wybrany Młodym Piłkarzem Roku w Anglii. Paul Merson imponował uderzeniami z dystansu i skutecznością. Lista jego trofeów drużynowych w barwach Kanonierów to:

2 x mistrzostwo Anglii,
1 x Puchar Anglii,
1 x Tarcza Wspólnoty,
1 x Puchar Ligi Angielskiej,
1 x Puchar Zdobywców Pucharów.

Freddie Ljungberg

Warto docenić też Szweda Freddie Ljungberga. Zawodnik ten przez lata czarował na skrzydle Arsenalu. Kibice zapamiętali go z kolorowego irokeza, który stał się jego znakiem rozpoznawczym. A Arsenalu grał w latach 1998-2007, po tym jak trafił z Halmstad. Później w Anglii reprezentował jeszcze West Ham United. Jako skrzydłowy był szybki oraz nieustępliwy. Dobrze spisywał się w trakcie wejść w pole karne i finalizacji akcji. Notował wiele ważnych asyst do Henry’ego i Bergkampa. Do tego imponował inteligencją gry i dobrym ustawianiem. W 2002 roku strzelił gola przeciwko Chelsea w finale Pucharu Anglii. Był także filarem drużyny „Invincibles” w sezonie 2003/04. Do dziś z sentymentem wspominany jest przez kibiców The Gunners. Z Arsenalem świętował takie sukcesy jak:

2 x mistrzostwo Anglii,
3 x Puchar Anglii.

Wilf Copping

Nasz ranking zamyka przedwojenna legenda Arsenalu. To defensywny pomocnik Wilf Copping. W Arsenalu grał w latach 1934-1939, był członkiem złotej drużyny lat 30. Ceniony był za skuteczny odbiór piłki i siłę fizyczną, dzięki czemu dominował w środkowej strefie boiska. Nigdy nie odstawiał nogi i zawsze dawał z siebie wszystko. Jego kariera mogła być bardziej bogata w sukcesy, jednak została zahamowana przez wybuch II wojny światowej. Wilf Copping w Arsenalu rozegrał 173 mecze. Na swoim koncie zapisał:

2 x mistrzostwo Anglii,
1 x Puchar Anglii,
2 x Tarcza Wspólnoty.

Legendy drugiej linii Kanonierów

Znasz już nasze TOP 10 zawodników drugiej linii Kanonierów. Oczywiście w historii Arsenalu nie brakowało innych wielkich nazwisk. W naszym zestawieniu zabrakło takich legend, jak m.in.: Mesut Oezil, Santi Cazorla, Graham Rix, Paul Davis, Brian Talbot, Aaron Ramsey, Granit Xhaka, George Graham, Joe Mercer, Tomas Rosicky czy obecny trener Mikel Arteta. To tylko kilka wybitnych postaci. We współczesnym Arsenalu również nie brakuje gwiazd, które chcą na zawsze zapisać się w historii klubu i dołączyć do wspomnianych nazwisk. Aspirują do tego m.in.: Martin Odegaard, Declan Rice, Martin Zubimendi, Mikel Merino, Ethan Nwaneri czy Eberechi Eze. Nazwiska te znaczą wiele we współczesnej piłce nożnej. Jeżeli pozostaną na lata w Kanonierach i poprowadzą ich do sukcesów, to staną się prawdziwymi legendami. Warto śledzić poczynania Arsenalu.